Wilde pastinaakwortel

Een groente die langzaamaan weer de weg terug weet te vinden naar onze borden. En waarom ook niet? Het is een zomergewas dat makkelijk groeit, voedzaam is en daarbij goed voor de maag. Een wilde pastinaakwortel is een witte wortel met een zoete, anijsachtige smaak, in het Latijn bekend als Pastinaca sativa subsp. Sativa en in het Nederlands bekend als onderdeel van de schermbloemenfamilie.

Geschiedenis van de wilde pastinaakwortel

Voor het gebruik en verbouw van aardappelen waren wortelgewassen als peen en pastinaak de meest gegeten groenten. De plant kwam oorspronkelijk uit het Middellandse Zee gebied en kwam met de groei van het Romeinse rijk ook in Noord-Europa terecht. Waar de plant in het zuiden relatief klein bleef en meer leek op een gewone peen, bleek dat de kou bijdroeg aan een dikkere en stevigere witte wortel. Sterker, om die reden wordt de plant vaak niet geoogst totdat je hem nodig hebt, het gewas bevriest niet in de grond en het schijnt de smaak ten goede te komen. Wereldwijd wordt de groente nog veel gegeten in Groot-Brittanië en Ierland en in mindere mate in Europa. In America ziet men de wortel meer als onkruid.

Hoe gebruik je een wilde pastinaak?

Pastinaken kunnen net als wortels rauw gegeten worden bijvoorbeeld geschaafd of julienne gesneden in koolsla of ander salades of even gestoofd. Je kunt ze ook net als met aardappels koken en er een puree van maken die het vooral in stamppotten erg goed doet. Je kunt ze frituren als chips of frietjes, of de gezondere versies daarvan in de oven maken.

Waar vind je wilde pastinaak?

Tja, de meest voor de hand liggende plek is natuurlijk de supermarkt of je plaatselijke groentenboer, maar die zullen vooral de gekweekte variant verhandelen. Een wilde pastinaakwortel  is makkelijk zelf te verbouwen of te vinden op bermen, grasvelden, dijken of open plekken in de duinen, maar in elk geval in grond die relatief los is want in bijvoorbeeld kleigrond doet de pastinaak het slecht. Met enige oefening is het vinden van dit gewas niet zo moeilijk maar hij wordt niet voor niets door menig persoon aangezien voor onkruid, ze staan vaak tussen of bij brandnetels.

Maar

Net als de meeste plantensoorten kent de wilde pastinaakwortel ook een aantal vijanden, meeldauw is een schimmel die het op levende planten voorzien heeft en waarvan de sporen door de wind verspreid wordt. Meeldauw kenmerkt zich door een wittige, poederachtige laag die de bladeren van de plant aantasten. Een andere schimmelziekte is Intersonillia die een beetje lijkt op meeldauw omdat het de bladeren ook zilverkleurig aandoet. Bij vlekken op de wortel die eerst bruin zijn en daarna ingezonken en zwart aandoen, is er waarschijnlijk sprake van de schimmel Phoma.